Chaos and sun...

Na enkele dagen Colombo kan ik al enkele dingen zeggen over de mensen en de cultuur in de hoofdstad.
Iedereen verplaatst zich per bus, taxi, tuktuk, moto of auto... Niemand gebruikt zijn benen waar het oorspronkelijk voor dienden. Je kan je al voorstellen wat voor chaos het hier is op de straten. De auto s worden trouwens niet gekeurd en de straten liggen er enorm slecht bij. Toch probeer ik zoveel mogelijk te wandelen op de voetpaden die er enorm slecht bij liggen, allemaal om die curry s te compenseren. Het is niet simpel want elke minuut stopt er een tuktuk driver om te vragen of hij je ergens naartoe moet brengen.
Detail: Ik doe zo een klein spelletje om de tuktuk driver te vinden die het langst tuktukt in zijn leven... en de winnaar is een man met bijna geen tanden die constant lachte en meer dan 30 jaar ervaring heeft. Hij was echt een goeie man, ondanks zijn tanden toch een lieverdje.
Op de markt in Pettah - deze blijft daar trouwens altijd staan, het zijn allemaal kleine huisjes die echt alles verkopen. Stel je voor: zeker 300 kraampjes en elke marktkramer die zegt: HI! Come! Aangezien ik nog steeds de reactie heb om mijn hoofd naar hen te draaien werd ik zo goed als gek. Plots ontdekte ik echter zo n lugubere kraampjes in een donker achtersteegje. Daar heb ik een van mijn beste ervaringen tegengekomen tot nu toe. Ik sprak een marktkramer aan die ananas verkocht en de regel is dat je altijd moet onderhandelen. IK vraag de prijs en hij twijfelt. Dus ik zeg: 160 rupees? - ondertussen stonden daar alweer 4 mannen te kijken en commentaar te geven over mijn blank- en blondheid- De marktkramer: No, 140 is the normal price... ZALIG! Eindelijk een Sri Lankaan die me niet probeert af te zetten!

Wat ook koddig en lief is zijn de koppeltjes die aan Galle Face Green zitten op de bankjes. Vandaar heb je zo n mooi zicht op de zee, en wat doen die mensen? Ze zitten daar met een paraplu voor hun gezicht zich weg te steken... rarara, wat zouden ze daar doen?